فلسفه کشیدن دست ها به صورت بعد از دعا کردن چیست?

وقتی انسان دست به دعا بر می دارد، طبق سنت و روایات معصومین مستحب است که آن دست را به سر و صورت خود بکشد زیرا آن دست عطاء الهی را دریافت کرده است و متبرک شده است.

امام صادق علیه السلام فرمود: « بنده دستش را به سوی خداوند عزیز جبار دراز نمی کند مگر اینکه خداوند حیا می کند که آن دست را خالی بر گرداند و در آن از فضل و رحمتش هر قدر بنده بخواهد قرار می دهد به همین جهت هرگاه کسی از شما دعا کرد، دستش را بر نگرداند مگر اینکه آن را به صورت و سر خود بکشد »[1]

پیامبر گرامی فرمود: « زمانی که از دعا فارغ شدید دست ها را به صورت بکشید »[2]

البته این استحباب مربوط به غیر فرائض است و در قنوت نماز واجب، کشیدن دست به صورت پس از دعا توصیه نشده است چنان که امام زمان در توقیعی فرمودند:

« کشیدن دست ها به صورت و سر پس از دعا کردن، در نمازهای واجب جایز نیست »[3]

[1] - الکافی ج2 ص471 - الفقیه ج1 ص325

[2] - مستدرک الوسائل ج5 ص188

[3] - الاحتجاج یک جلدی ص486 - وسائل الشیعه ج6 ص293